بسم الله المنان المتعال

سلام بر تمامی دوستان بزرگوار و اندیشمند

امروز ، داشتم وبلاگ خودم و چند عزیز دیگر را مشاهده میکردم ، دیدم چقدر استقبالها سرد و بعضا هم

یا بدون نظر ویا خیلی ساده و سطحی ابراز نموده اند.

راستش خیلی تعجب کردم! مطالب مهم و مفیدی که رایگان در اختیار قرار دارد و در عصر فناوری و انفجار

اطلاعاتی، که ماشاءالله اغلب هم تحصیلات عالی داریم اینگونه به موضوع مهم اینترنت و وبلاگ نگاه کنیم!

انتظار از مغزهای ایرانی و بچه های ایرانی خیلی بیشتر است ،چون علم اگر در آسمان هفتم باشه،مردمی

از فارس(ایران) به آن خواهند رسید.

عزیزان، سطحی و ساده بینی، باعث کاهش باورها، افول آرمانها، نزول سطح اندیشیدن و خلاصه کاهش

سطوح اعتقاد و خدشه به توقعات بجای ما خواهد گردید.!!!!

خمودگی جسمی آثار فیزیکی و خمودگی فکری آثار روانی بر انسان و نهایتا جامعه وارد خواهد نمود.

از طرفی خیلی از رقبای ما ایرانیها هم، از این وضع خوشحال و در عرصه های مختلف ،تمایل به تداوم

این امر دارند تا یک جورایی ماها رو به حساب نیاورند، ولی کور خوانده اند ، از همین امروز به دنیا نشان

میدهیم که کجای کارند و ایرانی چه در علم و چه در هر زمینه دیگری ،چند سر و گردن از بقیه بالاتر است.

ورزش، علوم مختلف، میهن پرستی و شجاعت، زمین و فضا،اینترنت و مطبوعات و.............عرصه خاص و

منحصر بفرد جوان ایرانیست.

من که افتخار میکنم ،  شما چطور؟؟؟

                                                               تا بعد خداوند حافظتان و یا علی مدد

                                         بسم الله العالم الغیب والشهاده

سلامی چو یکصد سلام

چند روزیست که راهنمائی ورانندگی طرحی در جهت رانندگی درست در بزرگراهها را خصوصا بمنظور

جلوگیری از حرکات مارپیچی خودروها(شما بخوانید رانندگان آنها) به اجرا گذاشته است.

بماند که در سال 83 این طرح اولین بار توسط آقای دکتر قالیباف(فرمانده وقت ناجا) اجرا شد و من ودوستم

هم نقش زیادی در عملیات آ ماده سازی فنی و مهندسی و تجهیز بزرگراهها به علائم و خط کشی زرد و

سفید در عرض مدت 3روز داشتیم .

اما نفهمیدیم چرا این طرح بسیار خوب ادامه پیدا نکرد؟

راستش ،وضع رانندگی بعضیها در بزرگراهها افتضاحه و خیلی از مردم به همین دلیل متحمل خسارات جانی و

مالی کلان شدند .

زندگیهای زیادی از این حرکات مارپیچی نابود شد که یکیش هم تصادف و سوختن دسته حمعی خانواده

یکی از بستگانم و فوت و سوختن دلخراش 4 نفر آنها بخاطر رانندگی مارپیچی ماشین دیگری گردید و در

عین ناباوری و بیگناه همه جلوی چشم همدیگر سوختند!!!!

واقعا مشکل کجاست؟

الان که الحمدالله اغلب خیابانها و بزرگراهها ی شهر مرتب و در حد مطلوب قرار دارند و اغلب خودروها هم

نو واستانداردند،چرا بعضی از ما به هر دلیل غیر قابل توجیه، باید باعث و بانی بیچاره شدن کسانی بشویم

که اصلا دلشان نمیخواهد بمیرند یا کسی از اعضای خانواده شان را از دست بدهند؟

امروز در بزرگراه نیایش کار عده ای دیدنی بود. یک جورایی میشد فهمید از کدام دسته راننده ها بودند که

حالا همچنین راهنما و آینه و اینور و اونورو مواظب بودند که پلیس راحت میتونست پی ببره که آقای راننده

تازه کاره و تازه با سبک رانندگی جدید و طرح جدید آشنا شده!!؟؟؟

فقط خدا کند همیشه همینطوری رانندگی کنند که آدم به ایرانی بودنشان همچنین حسابی افتخار کند!

خدایی دست آقایون پلیس راهنمائی هم واقعا درد نکند در این گرمای طاقت فرسا بعضی از ما را به

خودمان میاورند و مراقب سلامتی شهروندان رعایت کننده قوانین میباشند.

ولی چه خوب بود قبل از این گونه طرحها ، خودمان فرهنگ ساز باشیم و نیاز به این نداشته باشیم که

برای هر موردی خصوصا رانندگی ، طرحهای بازدارنده برایمان فرهنگ سازی نمایند !

راستی لطفا نظر بدهید تا بدانیم کجای کاریم و دیدگاه والای شما سروران در باره موضوعات وبلاگ چیست؟

منتظر......................م                                           تا بعد خدا یارتان -یاعلی مدد

                                                          بسم الله الاحدالواحد الصمد

سلام بر دوستان عزیزم ، امیدوارم که خوب باشید.

امروز تصمیم گرفتم در مورد مدیریت در کشور و در حد بضاعتم که تجربه ام هست حرف بزنم!

تیتر موضوع یادداشت را خواهشا چند بار مرور فرمائید، تا متوجه لپ کلام شوید . واقعا کدامیک را قبول دارید؟ اگر مدیر یک

مجموعه با بودجه کلان و دست باز، کار کرد مدیری موفق محسوب میشود ؟، یا که اگر مدیری با حداقل بودجه ویا حتی با 

اندک موجودی نا کفاف ، بتواند کارهایی کند که از نظر آمار و مشاهدات و بررسیهای منصفانه ، محیر العقول باشد؟؟؟؟کدام؟

ولی من مدیری را میشناختم (میشناسم) که از نوع دوم بود.

وقتی مجموعه را تحویل گرفت ، نقدینگی آنجا حتی کفاف حقوق عقب افتاده پرسنل را نداشت، تازه انبار این شرکت

تولیدی صنعتی و تقریبا در گستره داخلی و تا حدی خارجی، خالی و کلی بدهی با کلی طلبکاران چک بدست و

شر خرهای آنچنانی روبرو بود.

ولی سرتان را درد نیاورم خدایی در طول مدت 11 ماهه مدیریتش، همه کار از تغییرات ساختاری تا بازسازی کامل و همه

جانبه شرکت گرفته تا درآمدی حدود 7 میلیارد تومانی، پر کردن انبار ، عقد قرار دادهای خوب، ادای مطالبات ،اخذ گواهی

ایزو و.............. برغم تمام کارشکنیهای قبلی ها و دشمنان و متوقعان دست کوتاه شده و .........!!!!!!!؟

میدونید؟ اون آقا هنوز مستاجره و بدلیل تنگ نظریها خونه نشینش کردند و بعد از اون تا حالا 5 تا مدیر اومده ولی همه

گفتند اون آقا چیز دیگری بود؟؟!!؟

راستی چرا؟؟؟

برای چه باید چراغ بگیریم که مدیر خوب پیدا کنیم؟؟

آهای اونهاییکه باعث این کار شدید جواب بدید چرا و به چه گناهی اون آدم را نابود کردید؟

حالا هی بگیم مدیر آرمانی چیست یا کیست؟؟؟

 تازه الان خیلیها هم متوجه بی گناهی اون شدند ولی چرا سراغی ازش نمیگیرند؟

بخدا آدم دلش برای مملکت اسلامی مون میسوزه که چطور فرصت سوزی ها داره عقب نگهمون میداره!!

خدایا ، خودت وسیله ساز باش و همه خوبها را احیا فرما.....انشاالله

                                                                                              یاعلی مدد تا بعد حق یارتان

                                         بسم الله سبحان القادر

قطار سریع السیر عمر (زمان) بسرعت در حال حرکت است و همه ما مسافرین آنیم.

تعدادی نه چندان کم از ما، باور نداریم که سرعت قطار عمر و حوادث قریب الوقوع قبل از مقصد ، امکان هر گونه

برنامه ریزی  برای استگاه پایانی را گرفته و تازه وقتی باورمان میشود که فرصتی نداریم ، بتندی و با شتاب در

جهت عکس حرکت قطار و دوان دوان ،  میخواهیم جبران مافات کنیم ، حلالیت بطلبیم ، بگوئیم فلانی ترا بخدا

تهمتها، غیبتها ، چشم چرانیها، بخل و حسد ها و ..............ی مرا ببخش و حلال کن تا مبادا آنطرف مچم را

بگیرند ، آخر میدانی من آنقدر در فکر پیشرفت خودم از طریق زدن برای تو و دیگران بودم و تلاش کردم که یادم

رفت قطار دارد به آخر خط میرسد...........حالا هم که طوری نشده ، آبرو و اعتبار و تمام فرصتهایی را که داشتی

رو از دست دادی و اتفاق خاصی هم نیافتاده پس بیا از حق خودت و زن و بچه ات بگذر و این دم آخری حلالمون

کن ، بابا دو روزه دنیا که ارزش نداره بخاطرش منو تو اون دنیا دچار عذاب کنی و ..........الا آخر.......

عزیزان و دوستان

شما چطور فکر میکنید؟ آیا همه اش همین است؟

واقعا عمری در حق کسانی جفا کردن و حق حیات و آسایش و .....عده ای را سلب کردن و خیلی راحت از

کنار موضوع رد شدن درسته؟

خدایا ی من ، التماست میکنم که مبادا منو چنان بحال خودم رها کنی که دیگه نشه کاری کرد؟

خدا جونم،  تمنا میکنم  چنان آ دمم کنی که از اون دسته نباشم که آخر خط یاد کارهای زشتم بیافتم و تازه

خلاف جهت بدوم که حلالیت بگیرم؟

و خدایا ، خودت میدونی چه کسانی رو به شفاعت گرفتم که دلت نیاد ...................!!!!!

موضوع دیگر اینکه ، هر کس خودش را شناخت ، خدایش را هم خواهد شناخت انشاءالله .

عالم محضر خداست، در محضر او ، گناه نکنیم ، چه گناه کوچک و چه بزرگ باشد.

برای شناخت خدا ، یک راهش مطالعه آیات و آثار خداوند، یعنی جهان خلقت و آفزینش هست که در آن هم

بهترین یا یکی از راههای بهتر ، مطالعه جغرافیا در تمام ابعاد و جوانبش هست مثل پیدایش اولیه کائنات ،

نظریات انفجار بزرگ، و هزاران هزار مطلب که همگی پیش رویمان وجود دارند و سپس آن مطالعات را در کتاب

آسمانی قران یافته و بیشتر به عظمت خداوند منان و خالق یکتا و یگانه پی میریم.

ما را از دعای خیرتان محروم نفرمائید.                                     

                                                                            تا بعد یا علی و خدا حافظ