بنام خداوند منان
سلامی گرم خدمت سروران گرانقدرم
راستی که این قافله عمر عجب میگذرد!
واین قافله عمر از غافلانی چون من وما میگذرد!!
در اینجا بتدریج که جلو میروم هر روز با چیزهای جدید و تازه ای آشنا میشوم مثلا ترفندهای رایانه و موبایل.شعر ورمان .وبلاگ نویسی با سبکهای گوناگون. خبرهای جورواجور و از همه مهمتر و جالبتر نوعی دوست یابی تازه که آدم بدون دیدن کسی واز طریق وبلاگ ونقطه نظرات افراد با آنها دوست شود.
میگفتم تازه به اینجا بد جوری عادت کردم و تقریبا اگه وقت کنم هر روز باید سری بزنم و چند تا وبلاگ را مرور کنم.
چند نفر دوست خوب هم پیدا کردم (البته جدای از تفکراتشان در وبلاگ هایشان . دلم میگه دوستان با مرامی میشوند) و سر زدن به وبلاگشان یک پای ثابت کارم در وبگردی شده و تازه ترین دوستی که سعادت آشنایی با ایشان را داشتم وبلاگ ابلیس بود.
خوب مینویسد وجسارت توام با صداقتش آدم را شیفته اخلاقش میکند و خلاصه تازه میخواستم شروع به بحث و همفکری کنم که یادداشت امروز وبلاگ ابلیس با عنوان آخرین روز خضورش در اینجا را دیدم و حسابی دلم گرفت.
باور کنید خیلی ناراحت شدم و با ترانه ای هم که گذاشته بود کم مانده بود گریه ام بگیرد.
این نوع دوستی جالب است ولی اینجور صمیمیت جالبتر و عجیبتر است.این کلام که میگوید دوست پیدا کردن آسان است و نگهداشتنش بسی مشکل .واقعا گل گفته است.
واما....یک نکته هم باید اضافه کنم که کارهای بزرگ و رفاقتهای عظیمی در تاریخ وجود داشته که شروعش به همین سادگی بوده درست مثل دوست یافتن ما در وبلاگها که واقعا نباید دست کم گرفت و روی هر پیام دوستی که میاید و قبول میکنیم باید تا آخر راه دست یا علی داد.
برای دوست عزیزم مدیر وبلاگ ابلیس هم ارزوی توفیق و سعادت و سلامت و پیروزی نموده و انشاالله که تجدید نظری هم در رفتنشان بفرمایند.
تا بعد خدا یارتان
