در ادامه مطلب قبلی پیرامون کمک به برون رفت از این بلای زیست محیطی که دامنگیرمان
شده راههای زیادی ارایه شد مثل افزایش محدوده طرح ترافیک واجرای طرح زوج وفرد وتعطیلی
زودتر ادارات و.... که بنظر خیلیها حاصل آنچنانی نداشت!
این مسایل ومعضلات کهنه وریشه دار با تجویز محدودیت صرف مردم به تنهایی کارساز بنظر
نمی رسند.بلکه تا ریشه یابی نشوند چگونه درد اصلی را شناخته و نسخه تجویز شود؟
آیا ابتدایی ترین کار این نیست که اول آلاینده ها را تفکیک نموده ومنابع ایجاد هر کدام را
شناسایی نموده و کمیت انتشار آنها را مطالعه نمایند؟
آیا نباید نوع آلاینده را ریشه یابی نموده وبطور مثال اگر از دود اگزوز خودروهاست .خب این
خودرو از چه نوع سوخت استفاده کرده که حاصل احتراق آن خروج گاز آلاینده فلان ماده بوده
است؟
آیا جز خودرو منابع آلاینده دیگری که اتفاقا وجود هم دارند مانند کارخانجات تولید مواد
نفتی .شیمیایی.صنایع مبدل.پتروشیمی.خودروسازی و......و......وجود دارند؟وآیا آنها را هم مورد
بررسی دقیق مثل خودرو ها نموده اند؟
آیا آلاینده های حاصل از مصارف گرمایشی خانگی و ادارات و مدارس و... مورد بررسی واقع
گردیده اند؟
حال پس از این اقدامات مطالعاتی اولیه خیلی راحت میتوان یک نتیجه گیری اضطراری و البته
بجا اتخاذ و حداقل اگر نسخه اولیه ای میدهیم درست در جهت تقریبی همان عامل آلاینده بوده
و مردم هم با جان و دل آن را پذیرفته و کمک هم خواهند نمود.
در این رابطه باید این نکته ظریف را هم متذکر شوم که ضرر وزیان اجرای برخی برنامه های
کمک کننده هر چقدر هم که زیاد باشد از خسارات اصل آلودگی هوا و محیط زیست ما بیشتر
نخواهد بود.
آیا نظر شما کارشناس محترم که همه مسایل علمی را هم در کنار این مطالب با هم تحلیل
مینمایید غیر از این میباشد؟؟
امیدوارم که شاهد روزی با آسمانی پاک و تنفسی سرشار از هوای تمیز و با لطافت ایرانی آن
باشیم.
تا بعد یا علی
